Türkiye’de her gün üç kadın erkekler tarafından öldürülüyor. Şule Çet’ten sonra 1629, Emine Bulut’tan sonra 1076, Pınar Gültekin’den sonra 388 kadın öldürüldü. Kadın cinayetleri tesadüf değil, sistematik ve ataerkil bir cins kırımdır. Kadınların yaşamlarını korunak için getirilmiş kanunları uygulamak yerine, kadınların kazanılmış haklarının geri alınması için İstanbul Sözleşmesi’nin, nafaka ve kürtaj haklarının kaldırılmasının tartışılması her gün yeni hayatlara mal olmaktadır.
2019 yılı OECD verilerine göre Türkiye kadına yönelik şiddette 36 OECD üyesi ülke arasında birinci sırada.
Bu ülkede bir gün önce üç kadın öldürüldü ve tüm ülke ayağa kalktık. Tıpkı isimleri sembol haline gelen bazı kadın cinayetlerinde ayağa kalktığımız gibi. Oysa bu ülkede yıllardır günde üç kadın öldürülüyor. Başta yargı mercileri ve kolluk güçleri olmak üzere devletin tüm ilgili makamlarının, kadınların “Yaşamak istiyoruz” çığlığını duymasını talep ediyoruz. Bu görevi devletten beklerken, bir kadın çığlığı duyduğumuzda ihbar görevimizi yerine getirip kolluk birimlerini haberdar etmek, sessiz ve seyirci kalmamak, belki bir kadının hayatını kurtarmak demektir.
Evde, okulda, işte, siyasette, sokakta tüm şiddet son bulana kadar, hak ettiğimiz şiddetsiz bir dünya için mücadelemizi sürdüreceğiz.
Kadın cinayetleri politiktir, katilleri biliyoruz.
#kadıncinayetlerinidurduracağız
#istanbulSözleşmesiYaşatır
